วันศุกร์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

สวัสดีอีกด้านของผม

เจ็บไหมล่ะ เจ็บก็ต้องจำน่ะอย่าไป ทำอีก ไอ้เราก็อยู่อีกด้านแหละเนอะไม่รู้จะทำยังไงได้ นายมันเป็นด้านที่อ่อนแอนี่หน่า แต่เราก็ยังออกมาแว็บนึงมาคุยกัน ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็ลองคุยกับเราได้ ถ้าไม่คุยกับเรา แล้วนายจะไปคุยกับใครล่ะใช่ไหม? แต่จริงๆแล้ววันนี้ทำได้ดีน่ะ ทำได้อย่างที่หวัง ไม่แก้ปัญหาด้วยน้ำเมา ไปออกแรงแทน นับถือๆ แต่ก็น่ะ อย่าหงุดหงิดมากสิ มีเหตุผลหน่อย ทำอะไรก็ต้องค่อยๆมีสติ สัมปชัญญะ ไม่รู้สะกดถูกรึป่าว 555 เอาหน่า รู้กันน่ะ อีกตัวตนของผม เราก็อยากออกมาบ่อยน่ะแต่นายไม่ค่อยเปิดโอกาสสักที หัดเปิดให้เราออกมาบ้าง ชีวิต จะเครียดมันมากไปทำไม แฟนก็มีให้รัก ดีกว่าคนอื่นตั้งเยอะ รถก็มีให้ขับ ข้าวก็มีให้กิน ตังค์ก็พอมีให้ใช้ แล้ว นายจะเครียดไปเพื่ออะไร หัดทำให้โลกนี้มันน่าอยู่บ้างอย่าเอาแต่คิดๆ ฟุ้งซ่านหน่า ตายไปว่าอย่างไร เราก็อยู่ข้างๆนายตรงนี้น่ะ ปล่อยใจให้ว่างเมื่อไหร่ที่มีเรื่องให้คิดมาก แล้วเราจะออกมาแทนเอง อย่าติดอยู่คนเดียว ให้เราติดมันเป็นเพื่อนน่ะ อย่าคิดว่าเราไม่รู้ เราก็อยู่ในตัวนายนั้นแหละ เพียงแต่เมื่อไหร่นายอยากจะให้เราออกไปเท่านั้นเอง ถ้านายเพียงแค่ฝืนที่ร่าเริงต่อหน้าคนอื่น มันก็แค่นั้นแหละ ยิ่งทำให้มันทุกข์ ทำใจให้สบายๆ ปล่อยเราออกมาดีกว่าอย่ามัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย นี้หัดเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไหร่ 24 25 เอง ทำใจให้สบายๆ ค่อยๆ ทำไป ตอนไหนไม่สบายใจ ไปเลย! Fitness ลงมันที่นั้นแหละ อยู่ได้เท่าที่จะอยู่เลย เหนื่อยเมื่อไหร่ก็กลับมาพักให้สบายใจน่ะ อย่าเครียดมาก เดี่ยวอีกไม่กี่นาทีเราก็ต้องไปแล้ว นายก็ห้ามที่จะคิดมากน่ะ อย่าลืมอ่านด้วยล่ะ ถ้าอ่านจบแล้ว ก็ไปนอนให้สบายๆ เผื่อเราจะได้ออกมาโลดแล่นบ้าง 555 เอาหน่าอย่าคิดมากน่ะ เดี่ยวคงต้องไปแล้วแหละ แต่นายต้องสัญญาน่ะ ว่ามีเรื่องอะไรก็ตาม ทำใจให้สบายๆ แล้วเดี่ยวเราจะออกมาช่วยแก้ปัญหาให้นายเองอย่าใช้อารมณ์ ใช้สติ ดีกว่าน่ะ
อ่อเกือบลืม เมื่อไหร่ที่ปล่อยให้มันว่างๆแล้ว เราจะออกมาช่วยง้อเธอเอง

รักนายมาก

จาก ...นาย ฝั่งที่เข้มแข็ง

วันอังคารที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

สวัสดีคนในอนาคต

ไม่กล้าจะอยู่กับความจริงเลย...

ความจริงที่จะต้องเจอ กลัวว่าจะเป็นอย่างที่คิดจริงๆ เช้าวันหนึ่งตื่นขึ้นมาแล้วต้องเจอกับมัน

สุดท้ายแล้วถ้านั้นเป็นความจริง... ผมก็จะสู้มันต่อไป

คิดได้แล้ววันนี้ว่าไม่ควรจะไป"ยอม" ให้กับสิ่งที่ทำให้เราล้มเมื่อไหร่ที่เราล้มอยากให้ลุกขึ้น

ลองมองต่ำดูสิ ยังมีคนที่ยังแย่กว่าเราอีกเยอะ ตื่นสักที ต้น ตื่นน่ะตื่น ถ้ามึงเห็นข้อความเหล่านี้แล้ว

ยังไม่เข้าใจ กลับไปอ่านอีกรอบ กลับไปดูอีกรอบ คิดมันหลายๆรอบ อย่าคิดแค่รอบเดียว

คิดให้กว้างๆ ดูให้กว้างๆ เปิดใจรับมัน สู้กับมัน ชีวิตก็ชีวิตเดียว กว่าจะเกิดจะโตมาได้ รู้ไหมยากแค่ไหน

ไม่ต้องกลัวหรอก กลับสิ่งที่จะต้องเจอ ยิ้มรับกับมันไม่ว่าจะแย่แค่ไหนก็ตาม อย่าขี้ขลาด สู้น่ะ สู้สิ

สักวันมันก็ต้องมา สักวันก็ต้องผ่านไป จดจำสิ่งดีๆเอาไว้ อย่าเก็บเรื่องแย่ๆมาคิดให้ปวดหัว ชีวิตก็ต้องมีพรุ่ง

นี้ พรุ่งนี้ก็เป็นอดีตของเมื่อรืน เหนื่อยใช่ไหม? พักหน่อยก็ได้ อย่าฝืนมากน่ะ เหนื่อยก็พัก ง่วงก็นอน

ถ้าไปไม่ไหวก็หยุดก่อน ก้าวต่อไปเป็นก้าวที่เราจะต้องลืมที่มันผ่านมา ทุกอย่างที่มันแย่ๆ ทิ้งมันไป เราก็ยังมี

คนที่เรารักอยู่หนิ แต่ก็กลัวเหมือนกันว่าเค้าจะทนไม่ไหวกับเรา ..... อยากจะหลับ... หนีมันไป.... หนีไปจริงๆ

เพราะไม่รู้ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ จะเก่งอย่างนี้หรือเปล่า สู้น่ะ ทุกชีวิตก็ต้องสู้ ดิ้นรนไป

อย่าลืมให้มองกลับไปในเวลาที่มันแย่ๆกว่านี้ก็มี




ฝากไว้ให้คนวันพรุ่งนี้ และในอนาคตได้ดูน่ะ คนในอดีตวันนี้ก็เป็นห่วงในอนาคตเหมือนกัน ตื่นมาเราคงจะไม่

ได้มีโอกาสเจอกันน่ะ

จะคอยเป็นกำลังใจให้

จาก คนในอดีต...[12-05-09]

วันอังคารที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ลาก่อนน่ะ...

ลาก่อนกำแพงสูงๆที่เคยกั้นระหว่างเรา หลายๆวันที่ผ่านมา มัน สูงและปีนไม่ถึงจริงๆ

วันนี้เหมือนมันลดระดับลงพอที่จะให้เราได้เห็นกัน ได้แ้ล้วแต่ก็เชื่อว่ามันยังมี

"หนาม" ขวางอยู่ไม่ให้ปีนพ้นไปได้ไง่ยๆ แต่ก็จะพยายามค่อยๆตัดหนามเหล่านั้นออกไป

ก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ "คนอีกฝาก" ของกำแพงจะช่วยตัด และ ทุบกำแพงทีล่ะนิดๆ

ก็ต้อง ทนเหนื่อยแหละน่ะ ก็เราเป็นคน "ก่อ" มันขึ้นมาเองนี่หน่า


ถึงจะนานแค่ไหน กำแพงที่มันกั้นเราอยู่ บางทีมันก็ยังมี " ประตู " อีกบาน คอยทำให้เรา เปิด

ปิด หากันได้ เพียงแต่มันเป็นประตูที่สามารถ ล๊อค ได้ทั้งสองด้าน ไม่จำเป็น ว่าใครจะล๊อค

แต่ถ้ามัน ล๊อกแล้ว เราก็ไม่สามารถ เข้ามาหา กันได้อีก ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม

แต่เราทำได้ด้วยการ "ตะโกน" ให้คนอีกฝั่งของกำแพงได้ยิน คนอีกฝั่งของกำแพงไม่มี

วันรู้หรอกว่าเราทำอะไรอยู่ ถ้าเราไม่ต้องกระโกน มันออกมา เสียงที่จะ รอด ผ่านกำแพงไปได้ นั้นยากมาก แล้ว จึงจำเป็นต้องตระโกน ออกไป

เพราะถ้าเราไม่บอกแล้ว คนอีกฝั่งก็ไม่มีทางได้รู้เลย ว่า เราเป็นตายร้ายดียังไง

เราก็เหมือน ค่อยๆ ช่วยกัน ทุบกำแพง คน ล่ะ นิด ล่ะ นิด


ค่อยๆ ทำให้ มัน แคบ ลง เล็ฏ ลง เตี้ย ลง


พอเมื่อ กำแพงนั้น ลงเรื่อยๆ ความเข้าใจ จะทำให้ เราาค่อย เข้าใจกันไปเรือย

เวลาก็เป็นการพิสูจน์

ว่ากำแพงนั้น

จะหายไปได้วันไหนเท่านั้นเอง




สวัสดีน่ะคุณ คนอีกฝากของกำแพง....

ไม่รู้ทำไม

เคยไหมที่คิดอยากฝากชีวิตไว้กับใครสักคน
อยากมีคนดูแล เอาใจใส่
คนที่เค้าจะเห็นว่าเราเป็นคนสำคัญในทุกๆเรื่องที่เค้าทำ
อยากให้เค้าดูแลเราไปตลอด อยู่เคียวข้างกันไปจนแก่เฒ่า
เคยคิดขนาดนี้ไหม

ที่เราคิดเราไม่ได้ต้องการที่จะบอกว่าเราอยากได้ ๆๆๆ ทุกอย่างฝ่ายเดียว
ที่เราหาคนๆนี้ เพราะเราหวังว่า ถ้าเราเจอเขา คนที่เค้ามอบความจริงใจให้กับเราขนาดนี้
เราก้จะอยุ่เคียงข้างเขาไปตลอดชีวิตเหมือนกัน

ตอนที่เราตัดสินใจคบเธอ เราไม่ได้คิดเล่นๆว่าคบกันไปแค่นั้น
แต่เพราะหลายๆอย่างที่ทำให้เรามั่นใจ ว่าเธอคือคนที่่จะไม่ทิ้งกัน
คนที่จะรักกันแทบขาดใจ ที่เค้าจะไม่ยอมให้เราห่างไปไหนไกลได้แม้แต่วันเดียว
เธอคอยดูแล เอาใจใส่
เราก้ได้แต่คิดถึงความทรงจำเก่าๆที่เคยมี

ทุกๆครั้งที่เธอไม่อยากให้เราอยู่คนเดียว เธอจะต้องรีบขับรถมาเสมอไม่ว่าเธอจะอยู่ไหน
ถึงจะแค่เวลาไม่กี่ ชม ที่ต้องรอเรียน เธอก้อกลัวเราเหงา ยังมานั่งเป็นเพื่อนในห้องสมุดบ่อยๆ ถึงแม้จะไม่มีไรทำก็ตาม

เธอที่ไม่เคยบ่น ถึงแม้ว่าเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกันนั้นมันน้อย
ถึงจะดึกแค่ไหน เธอก้ยังมาจอดรถรอเราโดนยุงกัดซ้อมหลีดอยู่อย่างงั้น

เธอที่ชอบส่งเมสเสจให้เราทุกคืน ถึงแม้จะเพิ่งเจอกันก้ตาม

เธอที่ชอบหลอกเราแอบจับมือแล้วหัวเราะคิกคักๆอย่างสนุกที่เห็นเราอาย

เธอ คนที่ได้จับมือเราครั้งแรก แล้วบอกว่า มือนุ่มมากเลย

เธอที่ไม่ยอมแม้แต่วันเดียวที่จะไม่เจอเรา ถึงแม้เธอจะไปกินเหล้า หรือไปที่ไหน เธอต้องหาเวลาแว็บมาหาเราเสมอๆ
จำได้ไหม ตอนเราไปกินหมูกระทะ ใต้สะพานอะไรนั่นหลังฆฮโซนบีอะ ที่เธอใส่เสื้อสีเขียว วันนั้นเราดีใจมากๆเลยที่เธอคิดถึงเราเสมอแล้วก้อยากมาหาเรา

เธอคนที่ถามเราว่า รักพี่ไหม แล้วเราก้พยักหน้า เเต่เธอก้ยังทำเก็กว่า พี่จะรอไปอีกสิบปีก้ได้ เพราะอยากให้เราแน่ใจ

เธอคนที่จับมือเราเอาไว้แน่น ตอนที่อยู่สะพานดาว พอเราถามว่าทำไมต้องจับแน่นขนาดนี้ เธอก้บอกว่า ก็ไม่รู้จะได้จับมือๆนี้ไปอีกนานแค่ไหน

เธอที่พาเราไปตลาดนัดทุกวันจัน พรึหัด กินซูชิข้าวเปรี้ยวๆ กุ้งอบวุ้นเส้นที่ไม่ใส่กุ้ง ปลาซาบะตัวใหญ่เบ้ง ไข่ปลาหมึกที่ให้โคดน้อยแล้วน้ำจิ้มก้เผ็ดโคตร ข้อไก่ที่เธอชอบกิน แล้วยังมีขนมโตเกียว แล้วก้ยังมีอะไรนะ ฮะ...? ...เก๋า...
เราจะหอบกันไปกินที่หน้าอินเตอร์โซน ไม่ก้ สะพานดาว

เธอคนที่รีบขับรถมาส่งเราให้ทันเวลาซ้อมหลีดเพราะเรากลัวถูกสั่งวิ่ง ต้องรีบไปตลาดนัด รีบกิน จนน้ำจิ้มสุกี้พุ่งใส่เพดานรถเธอ(ขอโทษนะ)


เธอ ที่สัญญาว่าจะหาตุ้มหูที่แม่ซื้อให้เราที่เราทำหายตอนไปเดินเล่นที่สะพานดาว แล้วเธอก้ไปหามันจนเจอจริงๆ

เธอที่ให้เราซ้อนจักรยาน แค่สองสามครั้ง เพราะว่าเบาะมันนั่งแล้วเมื่อยตูดมาก แต่ก้ยังให้เราซ้อมนั่งขี่ข้ามสะพานคณะวิศวะ เพราะเรายุให้ทำ

เธอที่อุดส่าจูงมือเราไปยืมรดป้อบเพื่อนที่สตาร์ทก้ไม่ค่อยจะติด เพราะว่าเธอไม่อยากขี่จักรยานนั่นเอง

เธอที่ต้องไปตัดสกินเฮดไว้หางเต่าเพราะแค่เราบอกว่าชอบคนไว้ทรงสกินเฮด

เธอ ที่ไปซื้อยาแก้ปวดท้องมาให้เราบ่อยๆ

เธอ ที่เคยใช่ชื่อ ใน msn ว่า FAYFAYFAYFAYFAYFAYFAYFAY...070707

เธอที่ทำเซอร์ไพร้ซ์เราในวันครบรอบหกเดือน ที่เธอแอบไปซื้อดอกไม้ให้เราน่ะ

เธอที่ชอบมาเคาะหน้าต่างห้อง 107 ดังๆเพียงเพราะเรางอนไม่ยอมออกไปเจอจนต้องให้ยามมาเรียก...

เธอ ที่เราไปรับน้องบ้านหก ตอนที่เราไปเดินเล่นริมทะเลด้วยกัน ที่เธอเมาแล้วก้แบกเราขึ้นหลังแล้ววิ่ง แล้วหลายอย่างมากมาย..เราไม่เคยลืม

เธอ ที่เคยบอกว่าจะไม่ไปกินเหล้าเกินเดือนละครั้ง ทำเพื่อแฟน โควต้าบ้าบออะไรนั่น

เธอ คนที่บอกเราทุกๆเรื่องให้เราไว้ใจ แม้กระทั่งใครที่ขอเบอในผับ

เธอ ที่สอนให้เรากินข้าวเหนี้ยงปิ้ง อะไรนั่นที่หน้าสวนจตุจัตรแล้วยังนั่งรถตู้จับมือเราตลอด ไปส่งเราถึงบ้าน

เธอที่ให้การ์ดวาเลนไทน์ใบแรกกับเรา อ่านแล้วแอบร้องไห้ไปตั้งหลายที

เธอ ที่ขับรถเอาไอ้ลิงนั่นมาไห้ พร้อมสร้อยคอเส้นเล็กๆ จนเพื่อนๆแซวกานใหญ่ว่ายังไม่ทันถึงวันเกิดเลย

เธอรู้ไหม ps i love you เราอยากจะบอกมันตลอดหลังจากที่เธอให้เราดูหนังเรื่องนั้น

เธอคนที่ยอมถอดเสื้อช้อปให้เราคลุมกันหนาวตอนดูหนัง เพราะเราบอกวว่าหนาวจัง

เธอที่ไม่ยอมให้เรานอนไปพร้อมกับความโกรธถ้าเราทะเลาะกัน

เธอที่จับมือเราวันนั้นตอนดูคอนเสิร์ตแล้วร้องเพลงด้วยกัน

เธอที่ชอบบอกว่า ไว้เงินออกเมื่อไหร่จะพาไปเลี้ยงข้าว

เธอที่เห็นเราเจ็บ เธอก้ดึงเรามากอดแล้วบอกว่า เจ็บไหม พี่ขอโทดนะ

เธอที่ดึงตัวเรามากระซิบว่า พี่รักคุณนะ

เธอจำได้ไหมที่เราทะเลาะกันแรงๆครั้งแรก เธอบอกว่าให้เรามาหาตอนเช้า แล้วเธอก้กอดเราไว้แน่นมาก บอกเราว่า อย่าไปไหนอีกนะ



เธอ สิ่งเหล่านี้ มันเป็นอะไรที่เล็กน้อยมากก้จริง แต่รู้ไหม มันทำให้เราประทับใจ แล้วก้ไม่เคยลืมมันเลย..
การใส่ใจอะไรแบบนี้ มันทำให้เรายิ่งตกหลุมใจเธอมาก



เธอ เราไม่ได้อยากทำตัวไม่มีเหตุผล แต่บางทีเหตุผลของเรามันกลายเป็นเรื่องไม่มีเหตุผลของเธอ
บางครั้งเราทะเลาะกันแรงมาก แต่เราก้ยังกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
แต่เธอรู้ไหมในสิ่งที่เรากลัว
เราเคยมั่นใจในตัวเธอแล้วว่าเธอคงไม่อยมทิ้งเราไป เธอจะไม่ยอมขาดเราไปไหน
แต่ทำก้ทำให้เรากลัวมันอีก
เราอยากจะเปนบ้า ไม่อยากจะตื่นมาแล้วคิดว่า เราอยู่คนเดียว
เธอ ถ้าเราจะถามว่า
เธออย่าทอดทิ้งเราไปได้ไหม
เธอ อย่าทิ้งเราไว้คนเดียวในร้านอาหารอีกได้ไหม
เธอ อย่าทิ้งเราในเวลาที่เรามีปัญหากันได้ไหม
เธอ อย่าทิ้งเราไปในเวลาที่เราร้องไห้ได้หรือป่าว
เธอ อย่าทิ้งเราไปในเวลาที่เราต้องห่างกันได้ไหม

เธอยังคิดมั่นใจหรือปล่าวที่ตอบคำถามเหล่านี้
เพราะเราไม่มั่นใจเลย

เธอยังทำให้เรามั่นใจและไว้ใจในตัวเธออีกครั้งได้หรือปล่าว

วันจันทร์ที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ความคิด..

เคยฟัง.... เคยคิด..... แต่ไม่คิด.... ว่าจะเข้าใจเพลงนี้จริงๆ...

จนมาถึงวันนี้ ได้ลองฟังมันอีกรอบ...

มันถึงขนาดทิ่มแทงลงไป

ลึกลงไป...

ลงไป...

ใครจะรู้ว่าเพลงที่ไม่เคยฟังแล้วเข้าถึงมันจริงๆ

จะซึ้งกับ "เนื้อ" ของเพลง ได้มากขนาดนี้


ถึงมันจะมองไม่เห็นในความคิด

ก็อยากจะฝากมันไว้ตรงนี้


รักคุณมากน่ะ

ไม่ได้หมายความอย่างที่พี่พูดเลย.. เรื่องห่างกันหน่ะ

แค่หมายความว่าช่วงเวลาที่ไม่เกิน 24 ชม

ไม่ได้หมายถึงว่าเราต้อง"ห่าง" กันเหมือนที่คุณเข้าใจ

ตัวเรา "ห่าง" กันตลอดแต่ เคยรู้สึกไหมว่า จริงๆเราก็อยู่ใกล้ๆกัน

ใกล้กันเพราะ ทุกครั้งที่เราได้คุยกัน ได้รู้สึกถึงอารมณ์ ของแต่ล่ะคน

ใกล้กันด้วยความห่วงใย ใกล้กันด้วยความคิดถึง

และใกล้กันด้วย "ความคิด"

ตอนนี้ มันกลายเป็นห่าง

ห่างมาก แต่ก็พร้อมจะ วิ่งเข้าไปหามันให้เจอ

ไม่รู้หรอกน่ะว่าตอนนี้คุณอยู่ ตรงไหน

แต่อีกด้าน "คุณ" "น้องเฟย์" "มึง" "อีหนวด" "อีแว่น" อะไรต่างๆนาๆ มันยังอยู่ในหัวใจ พี่

ถ้ามันยังเป็นสิ่งเดียวที่พี่ ทำได้ในตอนนี้

ก็ยังอยากจะขอเก็บ ทั้งหลายทั้งปวงที่เป็นคุณ เป็น น้องเฟย์ หรือ อีแว่น ต่างๆ นานา

จะรอวันที่พี่ได้ พบ คนๆ นี้ อีกที

อยากจะบอกกับเค้าว่า

"อย่าไปไหนเลย"

"ไม่เหนื่อยหรอ"

"เหงาไหมล่ะ"

"กินอะไรยัง"

"ทำอะไรอยู่ล่ะเนี่ยะ"

"ดูหนังกันไหม"

"กินโออิชิรึป่าว"

"ฟูจิไหมล่ะ เดี่ยวเลี้ยงเอง"

"เพลง คำสำคัญ เพราะมากๆเลย"

"รักโลกาภิวัตน์ ก็ยังเพราะ"

"เธอคือความฝัน ในใจฉัน..เพียงความฝันที่แสนไกล"

"หากแม้เธอเพียงเข้าใจ ฉันมั่นใจสักวัน.. "

"จะมีความรักให้เธอ.... อย่างหาใครมาเปรียบเหมือน..."

"ถึงถังใส่ใจ มันไม่เต็ม ... คุณไม่อยากให้มันเต็มหรอกหรอ.."

"ลิงมันยังทำหน้ากวนๆใส่ ทุกๆ วัน"

"กิ้งก่า คงได้เวลาอาบน้ำแล้ว..."

"หมี หน้าดุ มันก็ เฝ้าอยู่ หัวเตียงทุกวัน "

"ถึงดอกไม้มันจะร่วงโรยไป แต่อย่างน้อยมันก็มีความทรงจำดีๆให้คิดถึง"

"รูปยังอยู่เต็ม ipod เลย"

"การ์ด ก็ยังดูใหม่เหมือน ครั้งแรกที่ได้มา"

"อ่านทีไรก็ยัง ชอบและยิ้มกับมันได้ทุกครั้ง"

"ฝนไม่ตกเหมือน เคย"

"ไอติม วันนั้นอร่อยไหม ที่ โซคูล"

"เก็กแทบตาย แอบเมื่อยตูดเหมือนกัน"

"ดีใจที่สุดตั้งแต่ก็มา แค่เธอ ผยักหน้าเบาๆ"

"หนังทุกเรื่อง ไม่สนุกเลย ถ้าไม่มีคุณ"

"คงไม่ได้ดู สาระแน ห้าวเป้ง / ม3 ปี 4"

"ไม่เป็นไร เดี่ยวซื้อมาดูด้วยกัน"

"Heroes ยังไม่ได้คืนเลย =[ "

"โดนัท กินหมดเกลี้ยงแล้ว น่ะ เหลือแต่ โมจิ เหนี่ยวๆ อีกไม่กี่ชิ้น"

"เจ็บข้อเท้ามากเลย มันดันพลิกอีกรอบ"

"แต่เดี่ยวไม่นานก็คงจะหายแหละ"

"อีกไม่กี่วันก็ถึงวันครบกำหนด ความอ้วน ซะแล้ว"

"ยังไม่ถึงไหนเลย ข้อเท้าดันมาเจ็บซะอีก"

"กลัวว่าจะเจ็บยาวจริงๆ ไม่อยากเจ็บเลย"

"อยากดูรูปเร็วๆจัง "

"อยากไปเห็นหน้า คุณอีก"

"ชอบตอนใส่แว่นมากเลย"

"มันดูเป็นคุณ ดี"

"พยายามไม่พูดคำหยาบกับคุณอีกแล้ว "

"ลำบาก แต่ก็รู้สึกดี "

"ทุกวันก็ยัง เฝ้าดูโทรศัพท์ เผื่อคุณจะ โทรมา"

"ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้แล้วยังไม่โทรมาก็ไม่เป็นไร"

"พรุ่งนี้ จะมีมาอีก "

"มะรืนก็จะมาเรื่อยๆ "

ไม่ต้องกลัว...

พี่แค่จะวิ่งตามหาคุณ

ทุกที่... ไม่ได้หยุดรอ

แต่จะไปหา ...

หวังว่าคุณจะกลับมา..

เพราะมันยังมี อะไรอีกเยอะ

ที่ยังไม่ได้บอกคุณ....

เสียใจจริงๆ.

วันเสาร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

อย่าอ่านน่ะเว้ย!

เตือนแล้วน่ะ


หลับตาฟังเพลงนี้ให้จบก่อนน่ะ (ห้ามขี้โกง)


ยิ้มไม่หุบ - Hum ฮัม













ถ้ายังฟังแล้วไม่เข้าใจ กรุณาย้อนกลับไปฟังอีกรอบ
.
.
.
.
มันจะเริ่มใกล้เข้ามาแล้ว
.
.
.
.
.
.
อย่าบอกน่ะว่ายังไม่เข้าใจกัน



ไอ้ที่บอกว่าให้คุณเปิดใจหมายถึงให้คุณใจเย็นๆ ใช้เหตุผลคุยกัน ไม่ใช่จะหนีไปไหน

พี่ไม่ใช่แฟนเก่าคุณ

ไม่ได้หนีไปไหน

โทรมาดิ ก็เหมือนเดิม

เพียงแต่เมื่อไหร่คุณอารมณ์เย็น

และพร้อมที่จะคุยกันอีกที

ไม่ได้จะเลิก -.- เข้าใจอะไรผิดไหม?

เหมือนเราคุยกันแค่นี้ยังไม่เข้าใจเลย

ใจเย็นๆ น่ะ

รักคุณเหมือนเดิมแหละ

รอแค่ คุณคนเดิมกลับมาแค่นั้น

รักน่ะ