..

รู้ว่าขอบ่อย บ่อยจนเกินเข้าใจอยู่นานนานได้ไหม มาหากันบ้างสิ
ทั้งที่รู้อยู่ ว่ามันดูไม่ดี แต่ความเหงาชนะทุกทีอยากให้เธอเข้าใจ


กลัวทุกอย่าง หวาด ระแวงมันไปทุกอย่างเธอยิ่งห่าง... ยิ่งโหดร้าย
อย่าปล่อยให้คนคนนึงคิดถึงเธอรอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคำว่าเหงา ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหว
ได้ยินแต่เสียงหัวใจมันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอ... ไม่รักกัน

รู้ว่าเธอเหนื่อย เหนื่อยกับฉันทุกวัน

เหนื่อยกับความรำคาญ ผู้หญิงขี้เหงาไป

คิดถึงเธอบ่อย บ่อยเท่าลมหายใจ
อยู่คนเดียวก็ฟุ้งซ่านไป มันหลับตาไม่ลง
กลัวทุกอย่าง หวาด ระแวงมันไปทุกอย่าง
เธอยิ่งห่าง... ยิ่งโหดร้าย
อย่าปล่อยให้คนคนนึงคิดถึง.. เธอรอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคำว่าเหงา ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหว
ได้ยินแต่เสียงหัวใจมันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอ... ไปอยู่กับใครไปทำอะไร
ทิ้งให้คนอ่อนไหว กอดความคิดถึงจนนอนหลับไปกับใจปวดร้าว
อย่าปล่อยให้คนคนนึงคิดถึง.. เธอรอคอยจนเพ้อจนเหนื่อยจะขาดใจ
อยู่กับคำว่าเหงา ฉันกลัวเงาแห่งความหวั่นไหวได้ยินแต่เสียงหัวใจ
มันตะโกนใส่ร้ายว่าเธอ... ไม่รักกัน
ได้ยินแต่เสียงหัวใจ ถามว่าเธออยู่ไหน ทำไม...ถึงไม่มา