วันเสาร์ที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2553

ได้ยินเสียงบทเพลงที่เธอชอบฟัง และทุกครั้งก็ยังแอบมีน้ำตา:)


ตั้งแต่ครั้งที่เราจากกันแสนไกล
เหตุและผลมากมายไม่เคยสำคัญ
เท่ากับความรู้สึก ที่ใจของฉันนั้นเก็บให้เธอ

แต่ละครั้งที่เราผ่านมาพบกัน
อาจบังเอิญได้ยินข่าวคราวของเธอ
นั่นคือความรู้สึก ที่ดีที่ฉันคอยอยู่เสมอ


ขอบฟ้าที่เรานั่งมอง คราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมอง ยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป

แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น