วันพฤหัสบดีที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2552

ฝนมา .... ฝนไป



โปรยปรายลงมาพร้อมกับลมเย็นๆที่พลัดผ่านร่างกายเราไป เสียงดัง "แหมะๆ" "แปะๆ" "โครม"และ "คราม" ให้เราได้ยินเสมอ

ทุกครั้งไปเมื่อลมเย็นๆที่ผ่านเรามาพร้อมกับกลิ่นแห่งความชื่นช่ำทำให้มีความสุขได้ทุกเมื่อที่สัมผัสกับมัน

เคยรึเปล่าที่เมื่อเวลาที่เราคิดถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ถึงมันอาจจะยังไม่เกิดขึ้นก็ตาม มันทำให้เรารู้สึกมีความสุขกับมันเสมอ หรือ อาจจะเป็นการรอคอยที่กำลังจะสิ้นสุดในไม่ช้า ทำให้เราคิดถึงมันอยู่ตลอดเวลาไม่รู้สึกเบื่อ

กับความคิดถึงใครสักใครแค่ได้ยินเสียงเค้าไม่กี่วินาที เห็นหน้าเค้าเพียงแค่นาที แค่นั้นก็ทำให้หัวใจได้มีเลือดไหลเวียนผ่านห้องทั้ง 4 อย่างช้าๆแต่ รู้สึกดีอย่าบอกใคร

อย่าเกลียดความทุกข์ เพราะมันคือทางผ่านไปหาความสุข อาจจะสั้นหรือยาว ตัวเราเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำหนด เมื่อผ่านมันซ้ำๆบ่อยๆครั้งไปแล้ว เราอาจจะคิดว่ามันสั้นจนทำให้เราแปลกใจทีเดียว

ทุกสิ่งในโลกล้วนต้องการ ความสมดุล (มันอ่านได้ทั้ง สะ-มะ-ดุน และก็ สม-ดุน น่ะครับ) น้ำที่หล่นลงมาจากฟ้าหล่นลงมาทีไร ต้นไม้ ใบหญ้าก็ได้รับความชุ่มชื่นนั้นเช่นกันไม่แพ้กับคน

ฝนตกลงมาจากฟ้าเมื่อใดไม่ทราบแน่ชัด แต่ทุกทีที่ฝนจากไปใจเราก็ห่วงหาทุกครั้งไปทีเดียว

ไม่ต่างอะไรกับความรักและความคิดถึง ไม่ต้องคาดหวังหรอกครับว่ามาเมื่อไหร่แต่เมื่อใดที่มันผ่านมาแล้ว มีโอกาสที่จะดูแล รีบทำน่ะครับ ก่อนที่ความรักจะจากไปเหมือนฝน ที่ไม่มีวันคาดเดาวันเวลาที่จะตกลงมาได้

1 ความคิดเห็น: